Ryż jest nie tylko spożywany bezpośrednio przez ludzi. Jest też używany jako pasza i do przetwórstwa. Oblicza się że dostarcza on ok 20% wszystkich kalorii zjadanych przez współczesny świat.

W czasie panowania dynastii Yan, Chiny miały wiele kontaktów ze światem zewnętrznym. Jednym z licznych cudzoziemców odwiedzających Chiny w tamtym okresie, był włoski żeglarz Marco Polo. Wcześniej jego ojciec i wuj odbyli podróż do Azji i zostali przyjęci na dwór Kubai Khana. Ten wysłał ich w misję do Rzymu. Po jej zakończeniu, obaj powrócili do Chin zabierając ze sobą Marco.

Starożytne i współczesne miasta chińskie

Piątego dnia piątego miesiąca księżycowego rozpoczyna się w kalendarzu chińskim festiwal smoczych łodzi. W roku 2011 przypadnie on na 6 czerwca. Nazwa duanwujie oznacza festiwal najdłuższego południa – gdyż dzień ten uznawany jest przez Chińczyków za najdłuższy dzień w roku. Na języki europejskie tłumaczy się to jako „festiwal smoczych łodzi” (ang. Dragon Boat Festiwal), gdyż święto jest między innymi okazją do organizowania tych wyścigów. Festiwal zwany jest też „festiwalem piątego miesiąca” (wu yue jie 五月節 ).

Potęga państwa Qin rosła między innymi dzięki szeroko zakrojonym reformom systemu politycznego, który opierał się na osiągnięciach intelektualnych szkoły legistów. Podstawowym dziełem legalistycznym była Księga mistrza Han Feia (Han Feizi).

Szacuje się, że gatunek Homo Sapiens wykształcił się około 200 tysięcy lat temu. Tak więc sensowne rozmowy o pierwszym człowieku na jakimkolwiek obszarze mogą dotyczyć jedynie okresu późniejszego.

Rebelia pod przywództwem An Lushan w okresie Tianbao za czasów dynastii Tang

Począwszy od czasów panowania dynastii Sui rząd cesarski wybierał urzędników spośród tych, którzy pomyślnie zdali egzaminy urzędnicze. W czasach dynastii Tang zaczął obowiązywać system egzaminów zwyczajnych i nadzwyczajnych. Zwyczajne były przeprowadzane każdego roku. Egzaminy nadzwyczajne – nieco mniej ważne – były ogłaszane edyktem cesarskim i sam cesarz zajmował stanowisko naczelnego egzaminatora.

Nauka i technika rozwijała się w Chinach już od czasów najdawniejszych. Rozwój wynalazczości napotykał w nich jednak na zasadniczo inne przeszkody niż na terenach zajmowanych przez starożytne cywilizacje basenu Morza Śródziemnego. W przeciwieństwie do starożytnych Greków, przedstawiciele chińskich elit nie uważali pracy fizycznej za czynność godną niewolników. Ich działania były nakierowane na zwiększenie wydajności pracy warstwy pracującej społeczeństwa.

Okres Kaiyuan to czas rządów cesarza Xuanzonga. Był on wnukiem Wu Zetiana, jednak swoje rządy wzorował na cesarzu Taizong. Okres niespotykanego wcześniej rozkwitu, jaki miał miejsce za jego rządów, był wynikiem światłych rządów, jakie roztoczył nad krajem.

Traktat Sztuka wojny autorstwa Sun Zi oraz anonimowa kompilacja 36 forteli to dwie najpopularniejsze pozycje związane z chińską sztuką prowadzenia wojen. 36 forteli nie jest systematycznym traktatem, ale kompilacją przysłów-maksym. Są to najbardziej znane chińskie podstępy wojenne. Ilustrują one nie tylko użycie forteli wojennych, ale i formułowanie planów − zwłaszcza podstępnych.

Opera pekińska to najsłynniejsza odmiana opery chińskiej. Maski używane w przedstawieniach tej opery stały się ikoną chińskiej kultury. Sztuka ich malowania jest ceniona bardzo wysoko i wymaga kształtowanego latami kunsztu.

Dynastia ta została założona przez Dżurdżenów (nǚzhēn 女真), którzy obaliwszy dynastię Liang (907–1125 Liáo Cháo遼朝) założyli własne państwo. W przyszłości Dżurdżeni odtworzą dynastę Jin pod nazwą Późniejsze Jin (1616–1636) i w roku 1635 zostaną nazwani Mandżurami przez swojego władcę Hong Taiji (syna Nurhaqi, założyciela dynastii Qing, która będzie władać całymi Chinami od 1644 roku.

Gdy Zachodnia Dynastia Jin uległa pod naporem plemion barbarzyńców, część uciekającej arystokracji osiadła na południu i wraz z lokalnymi elitami ustanowiła w roku 317 Wschodnią Dynastię Jin ze stolicą w Jiankang (obecnie Nankin).

Typową cechą tego typu budowli jest jej funkcja odgrodzenia pewnego fragmentu otwartej przestrzeni, a tym samym odcinania mieszkańców od świata zewnętrznego. Do wnętrza przybytku prowadzi zazwyczaj tylko jedno wejście. Optymalne usytuowanie względem kierunków świata to takie, w którym przód domostwa skierowany jest na południe.

Gdy cesarz Wu objął tron cesarski, dokonał reform ograniczających tą niebezpieczną dla cesarstwa władzę królów. Z mocy jego rozporządzenia potomkowie królów dziedziczyli fragmenty terytorium przyjmując tytuł markizów. Wkrótce terytoria „królestw” rozpadły się na mniejsze „dzielnice”, które podporządkowano bezpośrednio władzy centralnej. Kolejnym krokiem było pozbawienie markizów ich tytułów szlacheckich.

Wkrótce po ustanowieniu dynastii Han, pierwszy cesarz Liu Bang przyznał rozległe terytoria arystokracji wywodzącej się z własnego klanu oraz towarzyszom broni. Zarządcy ci tytułowali się królami, posiadali własne armie, nakładali podatki, bili własny pieniądz i zarządzali nominacjami na terenie który kontrolowali.

Guzheng, czy też inaczej cytra, to jeden z najpopularniejszych instrumentów w Chinach.

Buddyzm jest nietypową religią w tym sensie, że większość jego odłamów nie wymaga wiary w bogów (aczkolwiek podobnie jak agnostycyzm nie twierdzi też, że bogów nie ma). Wiara w cokolwiek jest istotna tylko, o ile pomaga w osiągnięciu oświecenia. Ważniejsze jest wykazywanie współczucia w stosunku do innych czujących istot (nie tylko ludzi).

Właściwości igły magnetycznej odkryto w Chinach. Chińczycy używali jej w postaci tzw. łyżki magnetycznej do przepowiedni i wróżb. Igła magnetyczna miała zwykle kształt małej rybki pływającej w naczyniu z wodą.

Do celów rytualnych znaki pisma chińskiego umieszczano na kościach zwierząt i skorupach żółwi. Do pisania ksiąg, dokumentów oficjalnych i korespondencji używano płytek drewnianych, a w szczególnych przepadkach na jedwabiu, a najpopularniejszym nośnikiem były zwoje bambusowych deszczułek. Znaki były żłobione, ale najczęściej malowane pędzelkiem. W miarę rozwoju i komplikacji organizmów państwowych powstało bardzo duże zapotrzebowanie na tani sposób zapisywania coraz większej ilości dokumentów. I tak pojawił się papier.

W czasach zamierzchłych Chińczycy używali do liczenia małych metalowych prętów zwanych suànchóu 算籌. Gdy te okazały się niewystarczające do skomplikowanych obliczeń, wynaleziono liczydło.

Receptura prochu została opracowana przez chińskich alchemików – Taoistów, starających się wynaleźć eliksir nieśmiertelności. Później formuła wytwarzania czarnego prochu z saletry, siarki i węgla drzewnego była zastosowana także do celów militarnych.

Europejska ekspansja w kierunku Azji Wschodniej oznaczała wyzysk i wojny. Miała formę tego, co w opracowaniach historycznych określa się partnerstwem prywatno-publicznym. Kompania Wschodnioindyjska (Vereenigde Oost-Indische Companie) została założona w 1602 roku przez wydzielenie jej z „Kompanii dla Odległych Krajów”, która istniała od 1587. Kompania przejęła cały handel zamorski Holandii, przysparzając olbrzymich zysków tym, którzy posiadali w niej udziały.

Chińczycy wykonywali mapy w drewnie i na jedwabiu, a w późniejszym okresie na papierze, gdy został on już wynaleziony. Mapy były rzadko kopiowane, a oryginały były często niszczone przez właścicieli w celu ochrony przed niepowołanymi osobami.

Przy pisaniu dokumentów typu TXT oraz HTML zalecane kodowanie to UTF-8. Pozwala ono zamieszczać znaki tradycyjne oraz uproszczone jednocześnie. Jeszcze kilka lat temu były w użyciu inne kodowania - w ChRL używano kodowanie GB. Na Tajwanie, w Hong Kongu i w Singapurze wykorzystywano kodowanie BIG5. Zarówno Linux jak i Windows oraz inne systemy operacyjne mają preinstalowane czcionki UTF-8, wśród których są także czcionki chińskie. Chińskie znaki widać więc bez żadnych dodatkowych działań ze strony użytkownika.

Większość rzek w Chinach płynie z zachodu na wschód. Tak więc niemal zawsze odczuwano potrzebę istnienia kanału wodnego biegnącego w osi północ-południe. W istocie kilkukrotnie rozpoczynano budowę kanału. Jedynym efektem tych prób było powstanie kilku niepołączonych odcinków. Dopiero cesarz Yang (rządził w latach 605–618 n.e.) z dynastii Sui doprowadził do wybudowania kanału.

We wczesnych latach Epoki Wiosen i Jesieni państwo Zhou rozpadło się na ponad sto państw, państewek, które walczyły ze sobą o terytorium i inne zasoby. W tym czasie książę Huan z państwa Qi, książę Xiang z państwa Song, książę Wen z Jin, książę Mu z Wu oraz król Zhuang z Chu kolejno zyskiwali potęgę polityczną i znaczną przewagę nad sąsiednimi państwami. Stawali się hegemonami o decydującym wpływie na bieg wydarzeń.

Yao to legendarny władca, któremu przypisuje się doskonałość moralną, będącą wzorem dla późniejszych władców. Według podań jego rządy poprzedzały założenie dynastii Xia. Przypuszcza się, że Yao był dowódcą grupy plemion, której udało się ustanowić jednolity system rządów nad terytorium, które dziś uważane jest za kolebkę chińskiej cywilizacji.

Chińskie podania głoszą, iż około roku 2737 p.n.e. odkrył ją cesarz Shen Nong, który przykładał dużą wagę do właściwego odżywania i ze względów zdrowotnych pił jedynie przegotowaną wodę. Pewnego dnia Shen Nong odpoczywał pod krzewem dzikiej herbaty i jak zwykle gotował wodę. Wiatr poruszył gałązkami krzewu i kilka listków wpadło prosto do naczynia z gotującą się wodą. Tak powstały napój okazał się smaczny i pokrzepiający, a przy okazji usuwał zmęczenie i poprawiał samopoczucie.