Kaiyuan - okres rozkwitu dynastii Tang

Okres Kaiyuan to jeden z trzech okresów nianhao, składających się na czas panowania cesarza Xuanzonga. Do administracji i zarządzania sprawami imperium zatrudniał on światłych ludzi, słuchał rad swoich ministrów i poświęcał się sprawom państwa. Przekładało się to na konkretne sukcesy. Dla ilustracji, swoją błyskawiczną reakcją na plagę szarańczy w północnej części kraju uratował poddanych przed klęską głodu. Był on wnukiem cesarzowej Wu Zetian, jednak swoje rządy wzorował na cesarzu Taizong. Okres niespotykanego wcześniej rozkwitu był wynikiem światłych rządów, jakie roztoczył nad krajem.

W czasie jego rządów kraj nie był nękany wojnami, a życie mieszkańców było ustabilizowane i spokojne. Handel kwitł równolegle z rozbudową sieci transportowej, zwłaszcza w okolicy Wielkiego Kanału i jego południowego krańca mieszczącego się w mieście Yangzhou. To miasto u brzegów rzeki Jangcy przeżywało okres szczególnego rozkwitu. Ówczesna stolica dynastii – Chang'an (obecnie Xi'an), stała się metropolią ściągającą do siebie kupców, uczonych i artystów zarówno z krajów ościennych jak i z samych Chin.

Jako ciekawostkę można tutaj wspomnieć, że ludzie żyjący pod władzą chińskich dynastii nie określali siebie jako Chińczyków, czy mieszkańców Kraju Środka, ale jako ludzi podległych danej dynastii. Poddani cesarscy nazywali siebie ludźmi Tang (Tangren 唐人).