Nauka i technika rozwijała się w Chinach już od czasów najdawniejszych. Rozwój wynalazczości napotykał w nich jednak na zasadniczo inne przeszkody niż na terenach zajmowanych przez starożytne cywilizacje okolic basenu Morza Śródziemnego. W przeciwieństwie do starożytnych Greków, przedstawiciele chińskich elit nie uważali pracy fizycznej za czynność godną niewolników. Ich działania były nakierowane na zwiększenie wydajności pracy warstwy pracującej społeczeństwa.
Wydajność taka była kluczowa w zarządzaniu sprawami państwa. Wynalazki, usprawnienia i rozumienie działania świata natury były w Chinach zaprzęgnięte na użytek może nie społeczeństwa, ale państwa. Dla ilustracji można podać wynaleziony w Chinach papier, który umożliwił rozrost biurokracji, a w rezultacie istnienie potężnych imperiów, z imperium Dynastii Han w pierwszej kolejności. Czasy funkcjonowania dynastii Han, a potem Tang przyniosły potężne fale innowacji, które stopniowo przeciekały w kierunku zachodnim.
Szczególnie słynne są tzw. cztery wielkie wynalazki: papier, proch, kompas i druk. Ich wpływ na historię cywilizacji zachodniej jest nie do przecenienia.
W starożytności największymi osiągnięciami Chińczyków były:
medycyna ziołowa, przyrządy do mierzenia czasu, ułatwiające obserwacje astronomiczne (pierwsze udokumentowanie zaćmienia słońca w r. 2135 p.n.e.; obserwacja koniunkcji planet ok. 500 p.n.e.; powstanie almanachu komet 天文氣象杂占 około 400 p.n.e.)
W III wieku genialny inżynier Ma Jun wynalazł mechanizm różnicowy. Czasy średniowiecza przyniosły szereg wynalazków i innowacji takich jak: suche doki, pług żelazny, taczkę. W czasach ekspansji Mongołów Europa mogła poznać (na własnej skórze) szereg chińskich osiągnięć związanych z prowadzeniem wojen. Chińscy inżynierowie towarzyszyli Mongołom w podbojach, umożliwiając im obleganie i zdobywanie warownych miast. Tym właśnie sposobem do Europy przeniknął wynaleziony w Chinach kompas, papier i proch.
Po XVI wieku wymiana technologiczna następowała dzięki szlakom handlowym, ale przede wszystkim dzięki działalności mnichów jezuickich i innych ludzi których celem było pozyskiwanie i próby rozumienia chińskich technologii. W XVI i XVII wieku nastał czas Jezuitów, a także podróżników, którzy odwiedzali Chiny i studiowali ich filozofię i technologie. Jednym z najsłynniejszych z podróżników był Matteo Ricci, który w 1687 roku wydał przetłumaczone przez siebie prace Konfucjusza.
