W czasach zamierzchłych Chińczycy używali do liczenia małych metalowych prętów zwanych suanchou. Gdy te okazały się zbyt proste i dawały odczuć ograniczenia, wynaleziono liczydło.
Zazwyczaj liczydło jest drewnianą ramką wewnątrz której umieszczone jest kilka bądź kilkanaście prętów. Na pręty nanizane są koraliki reprezentujące liczby. Typowe liczydło podzielone jest na dwie części – w jednej są dwa koraliki symbolizujące 5; w dolnej części jest pięć koralików oznaczających 1.
Aby ułatwić liczenie za pomocą liczydła, powymyślano szereg rymów, których recytowanie pomaga w zmniejszeniu ilości błędów w rachunkach, a przede wszystkim przyspieszało wszystkie operacje – dodawanie, odejmowanie a także mnożenie i dzielenie. Ponieważ liczydło było tanie w produkcji i łatwe w obsłudze, rozpowszechniło się na całe Chiny,a później przeniknęło do Korei, Japonii i Europy.
Ponieważ używanie liczydła wymaga sprawnej koordynacji wzroku, ruchu rąk i umysłu użytkownika, jest uznawane za znakomite ćwiczenie podnoszące poziom umiejętności motorycznych i decyzyjnych. Niektórzy ludzie doszli we władaniu nim do tak wielkiej biegłości, że potrafią operować obiema rękami.
