Trzysta pieśni dynastii Tang
Za czasów panowania dynastii Tang nastąpił burzliwy rozwój poezji, w przeważającej części śpiewanej. Najpiękniejsze wiersze tej epoki zostały zebrane w kompilacji „Trzysta pieśni dynastii Tang” (唐詩三百首 Tángshī Sānbǎi Shǒu) .
Poeci okresu Tang:
Najbardziej znanym i najsłynniejszym poetą jest Li Bai 李白, nazywany przez Chińczyków Bogiem poezji (shixian 詩仙).
Pozostali poeci
Han-Shan 寒山 (680?–793?) Meng Haoran 孟浩然 (689 lub 691–740) Yuan Zhen 元稹 (779–831) Li He 李賀 (791–817) Du Mu 杜牧 803–852) Li Shangyin 李商隱 (812–858)Li Yu 李煜 (937–978)Wybrane wiersze
Bodhisattwa Man
Zieleń drzew i podnoszące się mgły
Pokryte zimą wzgórza
Zmierzch powoli wnika do pawilonu;
Wewnątrz pogrążony w smutku człowiek.
Stoi zamyślony na nefrytowych schodach;
Obserwuje jak ptaki powracają do swych gniazd
A gdzież jest jego droga do domu?
Jedynie przydrożne pawilony...
菩薩蠻 李白
平林漠漠煙如織,
寒山一帶傷新碧.
暝色入高樓,
有人樓上愁。
玉階空佇立,
宿鳥歸飛急。
何處是歸程?
長亭更短亭。
李白 - Li Bai
Komentarze i przypisy:
1. Li Bai, zwany także Li Bo, to zdecydowanie najsłynniejszy z poetów chińskich.
2. bodhisattwa – w okresie Song tak często określano piękne kobiety.
Wangwei Jesienny zmierzch w górskiej chacie山居秋暝
空山新雨後
天氣晚來秋
明月松間照
清泉.石上流
竹喧浣女歸
蓮動下漁舟
隨意 春芳.歇
王孫自可留
Wielka góra świeżo po deszczu
powiew spóźnionej jesieni
Blask księżyca rozświetla sosnowe bory
Kryształowa rzeka sunie po kamieniach.
Bambus szeleści gdy kobieta wraca do domu
Łodzie roztrąciły kwiaty lotosu
A zapach kwiatów jest coraz słabszy;
Jednak to jest miejsce w którym chcę zostać.
