Czasy dynastii Tang, zwłaszcza od panowania cesarza Taizonga (627-649) to okres olbrzymiego postępu cywilizacyjnego i kulturowego. Jedną z jego głównych przyczyn była otwartość kultury chińskiej na nowe idee i myśli. Taka inkluzywność chińskiej kultury, w której odmienne idee były tolerowane jako nie zagrażające poczuciu identyfikacji politycznej (nie była przez to w opozycji z interesem państwa) pozwoliła na przyswojenie wielu cennych innowacji. Działo się tak nie tylko w płaszczyźnie sztuki, ale też w życiu społecznym i gospodarczym. Różnorodność, na którą społeczeństwo czasów Tang było otwarte, zaowocowała istną eksplozją postępu.
Wielokulturowa metropolia Chang'an
W szczytowym momencie metropolia liczyła około jednego miliona ludzi, zamieszkujących powierzchnie ok. 84 km2. Miasto przyjmowało kupców i wysłanników z niemal całego znanego świata, a więc ni tylko z Japonii, Korei i innych krajów azjatyckich, ale także z bliskiego wschodu. Regularne "delegacje" składały się ze studentów, rzemieślników, uczonych i specjalistów różnych dziedzin.
Chińscy mieszkańcy stolicy przejmowali zwyczaje i nowinki od odwiedzających, zachwycając się ich odmiennością. Szczególną popularnością cieszyły się winiarnie, oferujące trunki sprowadzone z zachodnich rubieży imperium, oraz bliskiego wschodu.
Rozwój sztuki i literatury
Koniec czasu nieustannych wojen i pokój zaprowadzony przez dynastię Sui a odziedziczony przez Tang pozwolił na żywiołowy rozwój muzyki. Dwór cesarski Sui i Tang organizował liczne przedstawienia i koncerty, które opierały się nie tylko na dawnej muzyce Dynastii Han, ale i bardziej im współczesnych zapożyczeniach z dalekich krajów jak Indie, czy Birma. Zainteresowanie sztuką było skwapliwie naśladowane przez niższe warstwy społeczeństwa. Grano zarówno na instrumentach tradycyjnie chińskich, takich jak pipa, ale ich modyfikacjach, takich jak pochodzący z Persji flet bili, i instrument strunowy konghou wywodzący się z Indii. Jedna z najbardziej znanych melodii Wspaniałe ubiory wróżek, której kompozycję przypisywano tradycyjnie cesarzowi Xuanzongowi, wywodziła się z dalekich Rubieży Zachodnich.
Muzyce towarzyszyły tańce, z których dwa najbardziej znane to wywodzący się z Uzbekistanu Wirujący taniec oraz pochodzący z okolic Taszkentu Skaczący taniec.
Cała ta wymiana kulturowa prowadziła do niebywałego rozkwitu kultury w tamtym okresie
Różnorodność religijna
Władcy Tang pobłażali i wspierali różnorodność religijną. Jednym z tego przejawów było przygarnięcie sekty nestoriańskiej. Herezja została potępiona na soborze efeskim w 431 roku i jej wyznawcy dotułali się do imperium Tangów. Jego władca cesarz Taizong podarował Nestorianom bibliotekę, w której mogli przetłumaczyć na język chiński swoje pisma. Otrzymali oni nawet dotację na budowę swojego kościoła w stolicy Chang'an.
W początkach panowania Tangów oficjalnie uznaną religią stał się także wywodzący się z Persji Zoroastrianizm (przybyły do Chin w IV w.) i manicheizm w VII wieku.
Największy wpływ na Chiny miał jednak buddyzm, który w czasach Tangów przeszedł niespotykany rozwój. Jego wpływ był tak duży, że zagrażał integralności państwa i w późniejszej fazie władcy musieli ograniczać jego wpływ w obawie przed całkowitą dominacją spraw państwowych.
Ten wspaniały rozwój kultury i cywilizacji musiał stać się przyczyną upadku. Armia czuwająca nad bezpieczeństwem imperium z czasem traciła wigor. Mieszkańcy krajów ościennych, patrzący z zazdrością na bogactwo i przepych swojego sąsiada, stopniowo wzmagali tendencje osłabiające spójność polityczną imperium. Momentem przełomowym była rebelia An-Shi. Jej wybuch a potem stłumienie był początkiem końca wspaniałego rozkwitu okresu Tang.
