Xuanzang porzucił normalne życie, został mnichem i szybko opanował klasyczne pisma buddyjskie. Zauważył przy tym, że zawierały one mnóstwo błędów w tłumaczeniu. Postanowił zatem udać się w podróż do Indii do Tianzhu, jak zwano wtedy Półwysep Indyjski.
Celem wyprawy miało być zebranie jak największej ilości pism buddyjskich. Xuanzang rozpoczął podróż w roku 627 – był to pierwszy rok panowania cesarza Zhenguana z dynastii Tang. Po trwającej okrągły rok podróży po pustkowiach, dotarł do Indii. Po przybyciu na miejsce zbierał pisma i przez piętnaście lat studiował nauki buddyjskie.
Powróciwszy do Chang'an (ówczesnej stolicy dynastii Tang) przywiózł ze sobą 650 ksiąg buddyjskich, z czego za swego życia przetłumaczył łącznie 74 tomów.
Xuanzang w trakcie podróży odwiedził 70 państw. Jego wyprawa przyczyniła się do nawiązania przynoszącej korzyści obu stronom wymiany kulturowej między Indiami i Chinami. Po swoim powrocie napisał książkę Zapiski o Zachodnich Regionach Wielkiego Imperium Tang. Opisał w niej szczegółowo zwyczaje, języki, folklor, klimat i warunki terenowe ponad stu krain i krajów tamtego regionu. Większość zawartej w księdze wiedzy to obserwacje samego Xuanzanga. Książka jest współcześnie nieocenioną skarbnica wiedzy o centralnej i południowej Azji.
W oparciu o podróż Xuanzanga powstała powieść Podróż na zachód. Jest to jedna z czterech najsłynniejszych chińskich powieści. Więcej o niej tutaj.
