W ostatnich dekadach, słowo Feng Shui zrobiło w krajach Zachodu wielką karierę. Choć dla Chińczyków jest to jeden z nieodłącznych elementów życia od tysiącleci, to dopiero w roku 1960 po raz pierwszy Europie i Stanom Zjednoczonym zostało przedstawione zagadnienie Fengshui przez mistrzów i ich uczniów tej nauki, którzy w czasie Rewolucji Kulturalnej w Chinach ratując bezcenne książki przez zniszczeniem emigrowali do Hongkongu czy na Tajwan.

W kręgu cywilizacji basenu Morza Śródziemnego i Chinach rozwinęły się zupełnie różne koncepcja istoty człowieczeństwa. W cywilizacji nazywanej łacińską człowiek w chwili narodzin wyposażany jest w nieśmiertelną, indywidualną duszę, która to dusza jest zasadniczo równa każdej innej. Wiąże się to z europejską koncepcją prawa i równości. Co jest istotne, duszę tą otrzymuje jednostka z łaski Boga, automatycznie stając się istotą ludzką.

Buddyzm jest nietypową religią w tym sensie, że większość jego odłamów nie wymaga wiary w bogów (aczkolwiek podobnie jak agnostycyzm nie twierdzi też, że bogów nie ma). Wiara w cokolwiek jest istotna tylko, o ile pomaga w osiągnięciu oświecenia. Ważniejsze jest wykazywanie współczucia w stosunku do innych czujących istot (nie tylko ludzi).

Za czasów panowania dynastii Tang nastąpił burzliwy rozwój poezji, w przeważającej części śpiewanej. Najpiękniejsze wiersze tej epoki zostały zebrane w kompilacji „Trzysta pieśni dynastii Tang” (唐詩三百首 Tángshī Sānbǎi Shǒu) .

Sędzia Bao Zheng znany jest powszechnie jako książę Bao - Baogong. Był to urzędnik żyjący w czasach Dynastii Song, który został "kanonizowany" i stał się dla Chińczyków synonimem prawości i sprawiedliwości.

Opiekowanie się duchami przodków to tradycyjna podstawa życia duchowego Chińczyków. Już w czasach dynastii Shang żyjący król składał ceremonialnie wyrazy respektu dla swoich poprzedników. Wierzono, że duchy zmarłych mogły wpływać na pomyślność ludzi żyjących, pogodę a więc i zbiory. A od zbiorów, czyli produkcji żywności, zależały losy państwa.

W chińskiej starożytnej kosmologii zjawiska we wszechświecie pojmowano za pomocą tzw. pięciu żywiołów: wody, drewna, metalu, ognia i ziemi. Jest to więc, oprócz koncepcji skupionych wokół Yin i Yang, rdzeń chińskiej tradycyjnej kosmologii i pojmowania świata. Za pomocą pięciu elementów – a raczej faz, czemu do koncepcji przemian już blisko – opisywały naturę interakcji i wzajemne zależności między zjawiskami we wszechświecie.