buttons.dynasties

Ta kolekcja nie zawiera pomniejszych reżimów i państw.

Dynastia Zhou

W ostatnich latach panowania dynastii Shang, klan Zhou stopniowo rósł w siłę. Był to klan o mieszanym składzie etnicznym, który przybył od zachodu i wszedł pod protektorat Shang. Z racji, że od tamtej strony imperium Shangów było atakowan...

Istniała w latach 1045 → 256 p.n.e..

O dynastii

-charbox-

W ostatnich latach panowania dynastii Shang, klan Zhou stopniowo rósł w siłę. Był to klan o mieszanym składzie etnicznym, który przybył od zachodu i wszedł pod protektorat Shang. Z racji, że od tamtej strony imperium Shangów było atakowane przez plemiona barbarzyńców, władztwo Zhou było bardzo wygodnym terytorium buforowym, które osłaniało bardziej cywilizowane rejony przed ciągłymi najazdami.

Według źródeł historycznych z czasów dynastii Han (głównie Zapiski Historyka autorstwa Sima Qiana), do ustanowienia supremacji nowego rodu doszło w wyniku długoletniego konfliktu między władcami Shang, a Wodzem Zachodu, jak tytułowano wtedy księcia Zhou. Regularna wojna wybuchła dopiero po śmierci jednego z książąt Zhou. Pod wodzą osieroconego syna księcia, Zhou wystawiło armię około 45 tysięcy żołnierzy i 300 rydwanów. Shang przeciwstawiło się z armią 170 tysięcy, jednak – wedle relacji kronikarzy – w skutek zdrady sojuszników poniosła klęskę. Bitwa pod Muye, mająca miejsce około 1122 a 1028 r. p.n.e była zaledwie początkiem trwających około 20 lat walk o supremację i pacyfikację całego rejonu.
Ich ostatecznym rezultatem był triumf Zhou, a następnie całkowita reorganizacja państwa. Obszar będący we władaniu Zhou podzielono na 70 lenn. Każde z nich było strzeżone przez silny garnizon wojskowy i zarządzany przez stronników lub krewnych Zhou. Wszystko to dokonane zostało przez założyciela dynastii Zhou, tzw. Wojowniczego króla.

Istnieje wiele sprzecznych relacji dotyczących dalszych losów rodu Shang i jego sojuszników. Część z nich objęła lenno w najbliższej okolicy dawnej stolicy Shang – mieście Jin. Inne zapisy mówią, iż część z nich udała się na wygnanie na południe, do dorzecza rzeki Jangcy. Ponoć część z nich przeniosła się na tereny obecnej Korei.

-ilustracja-

Po śmierci Króla Wojowniczego wybuchł bunt ludności i arystokracji sprzyjającej poprzedniemu władcy. Bunt tłumiono przez 3 lata, a rezultatem całego zamieszania było zwiększenie ilości państw lennych do 170. Z biegiem dziesięcioleci władza królów Zhou stawała się coraz mniej rzeczywista, a coraz bardziej jedynie ceremonialna. Od 770 p.n.e. faktyczna władza w tych dzielnicach była sprawowana przez ich zarządców, z których ci silniejsi osiągali pozycję hegemonów. Czasy te obejmują tzw. Epokę Wiosen i Jesieni oraz Epokę Walczących Królestw. Był to okres nieustannych walk i wojen między poszczególnymi „lennikami”.

Chiński „system feudalny”

Dzielnice swojego dominium król Wu oddał je w zarząd członkom swojego rodu tworząc coś, co pozornie wygląda jak nasz europejski system feudalny... ale tym stał się on dopiero z biegiem stuleci. Zarządcy tych dziedzin stopniowo uniezależniali się od władzy centralnej. Królowie Zhou stawali się coraz bardziej bezsilni, a ich władza coraz bardziej iluzoryczna.

System polityczny Zhou nie był i nie miał być systemem lennym w sposób, jaki znamy z Europy. Określenia takie jak "lenno" nie ma tak naprawdę zastosowania do relacji, jakie umyślili sobie pierwsi królowie Zhou. Dopiero z biegiem dziesięcioleci, gdy następował nieuchronnie proces fragmentacji władztwa Zhou, zarządcy kolejnych dzielnic stawali się udzielnymi książętami. Również i ta nazwa jest umowna. Weźmy jeden przykład - 公子 (pinyin gōngzǐ). Słowniki mówią, że słowo gongzi oznaczać może księcia feudalnego lub wysokiego urzędnika. Ta wieloznaczność ma swoją historię. Gongzi zarządzali największymi dzielnicami Zhou, a więc już na samym starcie mieli wysoką pozycję w hierarchii.

Nie byli oni jednak„lennikami” w zachodnim sensie. Nikt ich nie podbił ani nie podporządkował. Nie byli to arystokraci równi królowi Zhou. Nie zostali zwasalizowani tak jak cesarz wasalizuje królów, ani król – książęta i pomniejszy szlachecki narybek. Formalnie oni byli uzurpatorami, buntownikami, występującymi przeciw Synowi Nieba i ugruntowanym religijnie i rytualnie porządkom politycznym. Chiński model można porównać do tego, jak władzę duchową (w przeciwieństwie do świeckiej) roztaczał papież nad cesarzami, królami i książętami, zwłaszcza tymi, którzy byli częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Władza papieża pochodziła od Boga w podobnym sensie w jaki Mandat Niebios dzierżony przez chińskich cesarzy pochodził od sił nadprzyrodzonych. „Cesarz”, pamiętajmy cały czas, to oczywiście nasza kalka językowa. Chiński... no właśnie... „cesarz” to Syn Nieba, zwornik między światem nadnaturalnym i światem ludzi

Stąd w historii Chin istnieją dwa bardzo szczególne rodzaje wojen - wojna o obalenie uzurpatora i przywrócenie moralnego porządku oraz karanie uzurpatorów i przywrócenie jedności państwa . Władca uzurpować mógł mandat Nieba (tian ming, 天命), a buntownikami byli ci, którzy wypowiadali posłuszeństwo władzy centralnej. Oto jak opisuje to sinolog Krzysztof Gawlikowski:

W okresach rozpadu cesarstwa każdy z władców takiego regionalnego państwa chińskiego tylko siebie uznawał za jedynego prawego dziedzica tradycji cesarstwa i tytułował się Synem Nieba. Wszystkich innych władców, podobnie tytułujących się Synami Nieba, traktował jako „uzurpatorów” bądź „buntowników”. Zgodnie z konfucjańskimi koncepcjami Mandatu Nieba i uniwersalnej władzy, tak jak na niebie nie może być dwu słońc, tak na ziemi nie może być dwu Synów Nieba.

Koncepcje te wykluczały uznanie wielu suwerennych państw z władcami równymi sobie, jak to było w Europie. Sytuacja podobnego pluralizmu równych sobie państw występowała w Chinach jedynie przez czas krótki w Epoce Królestw Walczących (475-221 p.n.e.), Później, wraz z utworzeniem cesarstwa, jeszcze rozwinięto wcześniejsze, archaiczne koncepcje władzy uniwersalnej Syna Nieba.

Źródło: KSIĘGA MISTRZA SUNA SUNZI 孫 子 Studia o klasycznej chińskiej myśli strategicznej oraz przekład traktatu z języka chińskiego z objaśnieniami

Okres panowania, czy może raczej istnienia, dynastii Zhou można podzielić na dwie części: – Zachodnią dynastię Zhou, ok. 1046 p.n.e.–771 p.n.e. – Wschodnią dynastię Zhou, 770 p.n.e.–256 p.n.e. Wschodnia dynastia Zhou to z kolei – okres Wiosen i Jesieni, 770 p.n.e.–476 p.n.e.
– okres Walczących Królestw, 475 p.n.e.–221 p.n.e.

Dynastia Zhou upadła ostatecznie w 256 p.n.e., kiedy to Qin, najsilniejsze z państw walczących o supremację, ostatecznie zakończyło podboje pozostałych potęg i po raz pierwszy zjednoczyło region w jednolity organizm państwowy. Pod koniec okresu Walczących Królestw król dynastii Zhou był ciągle imperialnym duchowym przywódcą, nie miał jednak żadnej realnej władzy nad wojującymi państwami.

Rozkwit kultury i pojawienie się konfucjanizmu

Bezustanne wojny nie przeszkadzały w burzliwym rozwoju cywilizacyjnym. Pojawił się Konfucjanizm, rozwinęło się tzw. Sto szkół myśli chińskiej. Pojawiały się nowe technologie i wynalazki. Wiele z nich miało charakter rewolucyjny i pozwoliło na niemal skokowe zwiększenie wydajności upraw, postęp w sztukach wojennych itp.

Tak więc około roku 600 p.n.e. zaczęto używać narzędzi i broni żelaznych. Rolnictwo wkroczyło w nową epokę dzięki żelaznym pługom i uprawie szeregowej. Zbiegło się to z wynalezieniem uprzęży szorowej, która znacząco zwiększyła wydajność zwierząt pociągowych. Metalurgia rozwinęła się szybko dzięki szeregowi usprawnień i wynalazków, takich jak miech tłokowy obustronnego działania, wytop żeliwa, stali i wynalezienie metod jej hartowania. Po IV wieku p.n.e. techniki militarne wzbogaciły się o szereg nowych broni, m.in. o wynalezioną około V w. kuszę.

Państwa, dynastie i poczet ich władców

Poczet władców (39)

Król Wu Dynastii Zhou

Imię osobiste: Jī Fā 姬發

Imię pośmiertne: Wǔ Wáng 武王

Chronologicznie to pierwszy władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 1046 → 1043 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Sòng 姬誦

Imię pośmiertne: Chéng Wáng 成王

Chronologicznie to drugi władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 1042 → 1021 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Zhāo 姬釗

Imię pośmiertne: Kāng Wáng 康王

Chronologicznie to trzeci władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 1020 → 996 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Xiá 姬瑕

Imię pośmiertne: Zhāo Wáng 昭王

Chronologicznie to czwarty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 995 → 977 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Mǎn 姬滿

Imię pośmiertne: Mù Wáng 穆王

Chronologicznie to piąty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , .

CHARS:

Imię osobiste: Jī Yīhù 姬繄扈

Imię pośmiertne: Gōng Wáng 共王

Chronologicznie to szósty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 922 → 900 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Jiān 姬囏

Imię pośmiertne: Yì Wáng 懿王

Chronologicznie to siódmy władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 899 → 892 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Pìfāng 姬辟方

Imię pośmiertne: Xiào Wáng 孝王

Chronologicznie to ósmy władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 891 → 886 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Xiè 姬燮

Imię pośmiertne: Yí Wáng 夷王

Chronologicznie to dziewiąty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 885 → 878 p.n.e..

CHARS: Daty panowania tego władcy i wcześniejszych są jedynie orientacyjne  – do tej pory nie zostały potwierdzone.

Daty panowania tego władcy i wcześniejszych są jedynie orientacyjne – do tej pory nie zostały potwierdzone.

Imię osobiste: Jī Hú 姬胡

Imię pośmiertne: Lì Wáng 厲王

Chronologicznie to dziesiąty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 877 → 841 p.n.e..

CHARS:

(Regent) Gònghè 共和

Chronologicznie to jedenasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 841 → 828 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Jìng 姬靜

Imię pośmiertne: Xuān Wáng 宣王

Chronologicznie to dwunasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 827 → 782 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Jī Gōngshēng 姬宮湦

Imię pośmiertne: Yōu Wáng 幽王

Chronologicznie to trzynasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 781 → 771 p.n.e..

CHARS: Pierwszy władca Wschodniej Dynastii Zhou

Pierwszy władca Wschodniej Dynastii Zhou

Imię osobiste: Ji Yijiu 姬宜臼

Imię pośmiertne: Ping Wang 平王

Chronologicznie to czternasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 770 → 720 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Lin 姬林

Imię pośmiertne: Huán Wáng 桓王

Chronologicznie to piątnasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 719 → 697 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Tuo 姬佗

Imię pośmiertne: Zhuang Wang 莊王

Chronologicznie to szesnasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 696 → 682 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Huqi 姬胡齊

Imię pośmiertne: Xǐ Wáng 釐王

Chronologicznie to siedemnasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 681 → 677 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Lang 姬閬

Imię pośmiertne: Huì Wáng 惠王

Chronologicznie to osiemnasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 676 → 652 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Zheng 姬鄭

Imię pośmiertne: Xiāng Wáng 襄王

Chronologicznie to dziewiętnasty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 651 → 619 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Renchen 姬壬臣

Imię pośmiertne: Qǐng Wáng 頃王

Chronologicznie to dwudziesty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 618 → 613 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Ban 姬班

Imię pośmiertne: Kuāng Wáng 匡王

Chronologicznie to dwudziesty pierwszy władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 612 → 607 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Yu 姬瑜

Imię pośmiertne: Dìng Wáng 定王

Chronologicznie to dwudziesty drugi władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 606 → 586 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Yi 姬夷

Imię pośmiertne: Jiǎn Wáng 簡王

Chronologicznie to dwudziesty trzeci władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 585 → 572 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Xiexin 姬泄心

Imię pośmiertne: Líng Wáng 靈王

Chronologicznie to dwudziesty czwarty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 571 → 545 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Gui 姬貴

Imię pośmiertne: Jǐng Wáng 景王

Chronologicznie to dwudziesty piąty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 544 → 521 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Meng 姬猛

Imię pośmiertne: Dào Wáng 悼王

Chronologicznie to dwudziesty szósty władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 520 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Gai 姬丐

Imię pośmiertne: Jìng Wáng 敬王

Chronologicznie to dwudziesty siódmy władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 519 → 476 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Ren 姬仁

Imię pośmiertne: Yuán Wáng 元王

Chronologicznie to dwudziesty ósmy władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 475 → 469 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Jie 姬介

Imię pośmiertne: Zhēndìng Wáng 貞定王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 468 → 442 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Quji 姬去疾

Imię pośmiertne: Āi Wáng 哀王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 441 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Shu 姬叔

Imię pośmiertne: Sī Wáng 思王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 441 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Wei 姬嵬

Imię pośmiertne: Kǎo Wáng 考王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 440 → 426 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Wu 姬午

Imię pośmiertne: Wēiliè Wáng 威烈王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 425 → 402 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Jiao 姬驕

Imię pośmiertne: Ān Wáng 安王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 401 → 376 p.n.e..

CHARS:

Król Lie dynastii Zhou

Imię osobiste: Ji Xi 姬喜

Imię pośmiertne: Liè Wáng 烈王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 375 → 369 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Bian 姬扁

Imię pośmiertne: Xiǎn Wáng 顯王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 368 → 321 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: Ji Ding 姬定

Imię pośmiertne: Shènjìng Wáng 慎靚王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 320 → 315 p.n.e..

CHARS:

Imię osobiste: i Yan 姬延

Imię pośmiertne: Nǎn Wáng 赧王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 314 → 256 p.n.e..

Król Hui (czyt. Hłej) został koronowany już po tym, jak domena królewska Zhou została zagarnięta przez państwo Qin. Za ostatniego cesarza Dynastii Zhou uznaje się więc króla Nan (314–256 p.n.e.)

Imię osobiste: Ji Jie 姬杰

Imię pośmiertne: Hui Wang 惠王

Chronologicznie to !!! władca dynastii Zhou. Czas życia / rządów: , 255 → 249 p.n.e..

Ważniejsze wydarzenia: 10

Chińskie ciekawostki-

Epoka Wiosen i Jesieni (Chunqiu 春秋) 722–481 p.n.e.

Nazwa Epoki pochodzi od Kronik Wiosen i Jesieni, stworzonych w państwie Lu, a obejmujących lata 722-749 p.n.e. Ich napisanie tradycyjnie przypisuje się Konfucjuszowi.

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Okres Walczących Królestw (Zhanguo, 戰國)

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Powstają pierwsze fragmenty Wielkiego Muru

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Pojawienie się konfucjanizmu

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Śmierć Konfucjusza

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Pięciu hegemonów Okresu Wiosen i Jesieni

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Powstanie słynnej Sztuki wojny

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Siedem potęg Okresu Walczących Królestw

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Umiera Zhuangzi 莊子, ur. 396, filozof taoistyczny

Powiązany artykuł

Chińskie ciekawostki-

Sto szkół myśli chińskiej oraz skok cywilizacyjny i technologiczny

Powiązany artykuł

Bibliografia i źródła wiedzy

  1. Mieczysław Jerzy Kunstler Pierwsze wieki cesarstwa chińskiego Dialog, 2007. (rozdział o starożytności)
  2. Krzysztof Gawlikowski KSIĘGA MISTRZA SUNA SUNZI 孫 子 Instytut Studiów Politycznych PAN, ????. (r. 2 (WOJNY W CHINACH I NA ZACHODZIE), sekcja 1)

Warto przeczytać

Spodobał ci się artykuł? Polub go lub polub Chiny.pl na Facebooku:

Reklama

A jeśli masz jakieś uwagi, napisz komentarz poniżej

Ilość powiązanych artykułów: 3

Burze okresu Wiosen i Jesieni przetrwało siedem większych państw. były to Qi, Chu, Yan, Hann, Zhao, Wei i Qin. Początkowo państwa Hann, Zhao i Wei sformowały sojusz i przemogły w walce siły państw Qi, Qin i Chu – każde oddzielnie. Później sojusz rozpadł się, a Qi i Qin stopniowo urosły w siłę.

Przeczytaj...
Pięciu Hegemonów

Pięciu Hegemonów

Czasy tej dynastii

We wczesnych latach Epoki Wiosen i Jesieni państwo Zhou rozpadło się na ponad sto państw, państewek, które walczyły ze sobą o terytorium i inne zasoby. W tym czasie książę Huan z państwa Qi, książę Xiang z państwa Song, książę Wen z Jin, książę Mu z Wu oraz król Zhuang z Chu kolejno zyskiwali potęgę polityczną i znaczną przewagę nad sąsiednimi państwami. Stawali się hegemonami o decydującym wpływie na bieg wydarzeń.

Przeczytaj...

Cesarz był zwornikiem między światem ziemskim i Niebem. Miał więc dzięki mandatowi niebios szczególnie doniosłą funkcję pilnowania, aby harmonia świata ziemskiego była podtrzymywana. Władca musiał odprawiać rytuały i przestrzegać cnót Ren, De, Yi oraz innych.

Przeczytaj...

Komentarze:

Napisz swój komentarz

Imię lub nick - obowiązkowe dla niezalogowanych
Obowiązkowy dla niezalogowanych

Zabezpieczenie antyspamowe:

  1. w pole Dobry Pomysł! wpisz 8 pomnożone przez przez 2.
  2. Możesz wstawić jeden link, ale to opóźni publikację komentarza. Dwa i więcej nie da rady.
  3. Komentarz przechodzi bez moderacji, jeśli ostatnią jego frazą jest Kartagina musi zostać zniszczona po łacinie.

Wstaw ciekawostkę na swoją własną stronę (rozwiń)

Tą dynastię możesz umieścić u siebie wstawiając poniższy kod:


Możesz też wstawić widżet otwierający się na losowej ciekawostce

Leksykon: władca, wydarzenie historyczne, fortel wojenny

Język: znak pisma, idiom, slang lub przysłowie

Kup książki twórcy Chiny.pl

Oni albo my! Tom 2

Starannie skomponowany pakiet wiedzy, który pozwoli zrozumieć logikę konfliktów na Bliskim Wschodzie. Główny motyw to kwestia przetrwania Izraela, amerykańskiego zatapialnego lotniskowca, zakotwiczonego kilkaset kilometrów od największych na świecie złóż ropy naftowej.

Oni albo My!

Błyskotliwie napisana wizja konfliktu Chin i Stanów Zjednoczonych. Autor prezentuje wgląd w pełne spektrum konfliktu: od motywacji ideologicznych po zaciekłe zmagania o kontrolę nad dostępem do krytycznych surowców.

Wzorce zwyciężania tom 2

Studium historycznych bitew, które zaważyły na losach świata. Autorzy wyliczają błędy i błyskotliwe posunięcia stron, pokazując przy tym jak u obu walczących stron przebiegał proces uczenia się na błędach własnych i przeciwnika. Tom towarzyszy książce „Oni albo my!”, traktującym o walce o władzę nad światem między Ameryką i Chinami

Wzorce Zwyciężania tom 1

Studium historycznych analiz potyczek, bitew i operacji militarnych. Autorzy analizują je tak, aby czytelnik mógł z pozytywnych i negatywnych doświadczeń nauczyć się osiągać sukces militarny w każdej sytuacji.

Prawidła geopolitycznej gry o przetrwanie

Praca, w której sam autor i zaproszeni eksperci prezentują swoje wizje prawidłowości geopolitycznych, okraszając je przykładami z kart historii i wydarzeń współczesnych. W środku 43 mapy i 29 zdjęć oraz ilustracji, które pomogą zrozumieć zawiłą logikę zmagań między mocarstwami.

Siły psychohistorii

Podobnie jak w bestsellerze 36 forteli jest to studium oraz dziesiątki przykładów. • Temat poradnika: dostrzeganie ukrytych prawidłowości i przewidywanie przyszłych zdarzeń. Anegdoty o mistrzach obserwacji rzeczywistości i mistrzach zmieniania myśli w czyn.

Traktat Sztuka wojny

Traktat Sztuka wojny w wizjonerskim przekładzie i z omówieniem Piotra Plebaniaka. Język przekładu stylizowany na piękną staropolszczyznę.

Chiny 一 Pulsujący matecznik cywilizacji

Zbiór 81 maksym i przysłów, z pomocą których zrozumiesz esencję chińskiej historii: poznasz czyny i uczucia ludzi, których losy i czyny są tworzywem chińskiej państwowości i aspiracji imperialnych.

Sun Zi i jego Sztuka wojny

Traktat Sztuka wojny w przekładzie Piotra Plebaniaka bezpośrednio z chińskiego języka klasycznego, stylizowany na piękną polszczyznę Sienkiewicza. Do tego wizje wojny i konfliktów prof Bralczyka i ponad 20 innych mistrzów oraz ekspertów.

Opowieści z dawnych Chin

Zbiór pięknych, pełnych pozytywnej energii opowieści oraz skłaniających do zadumy legend i anegdot, który pomoże ci zrozumieć kulturę i historię Państwa Środka.

Drogi wędrownych doradców

Pięknie ilustrowany zbiór 81 maksym układających się w wizję starożytnych artystów, poetów i ludzi czynu, których zbiorowy wysiłek stał się fundamentem chińskiej cywilizacji.

36 forteli

Podręcznik budowania obrazów mentalnych i dziesiątki anegdot historycznych — ze wstępem Andrzeja Sapkowskiego

Starożytna mądrość chińska

Zbiór 81 sentencji i cytatów, które są jednocześnie kluczem do zrozumienia chińskiej mentalności i chińskiej kultury