Rozpad imperium Tang
Z czasem władza wymykała się z rąk kolejnych cesarzy na rzecz nadwornych eunuchów. Rząd centralny słabł. Konsekwencją były coraz częstsze rebelie i powstania. Ludy napływające z zachodu, a konkretnie ludy tureckie, destabilizowały wielokulturowe i zasadniczo otwarte imperium. To nakręcało spiralę upadku. Wynikiem niepokojów i braku sprawowania kontroli administracyjnej były m.in. klęski głodowe oraz coraz większe niezadowolenie ludu.
W roku 874 rozpoczęła się kolejna rebelia, pod wodzą Zhu Wena. W roku 903 zdobył on i splądrował stolicę Tangów Chang'an. Cztery lata później, w roku 907, Zhu Wen założył własną dynastię, zmuszając do abdykacji ostatniego cesarza Tang. Upadek imperium tangów zaskutkował niemal stuleciem chaosu i niepokojów. Na północy dawnego imperium rządziło po kolei pięć dynastii, natomiast na południu powstał szereg państw, które ze sobą współistniały. Przyjęto, że państw było dziesięć, jednak w rzeczywistości trudno jest orzec jednoznacznie ile ich dokładnie istniało.
