To jeden z najstarszych tekstów klasycznych; w starożytnych Chinach. Księga służyła do wróżb potrzebnych do organizowania życia społecznego i sprawowania władzy.

Za czasów Dynastii Zhou, elity rządzące dzierżyły monopol na władzę i były w stanie decydować czym była kultura wyższa i klasa urzędnicza. Wraz ze zmianami okresu Walczących Królestw na czele społeczeństwa pojawiła się nowa klasa uczonych (士人, shìrén). Uczeni ci tworzyli rozmaite szkoły myśli, z których każda oferowała usługi w dziedzinie doradztwa, w nadziei zyskania wpływów i pozycji na dworach władców. Z nich wykształciło się „Sto Szkół Myśli”, promujących rozwój usystematyzowanego nauczania.

to twórca fundamentów systemu społecznego, który kwitł i rozwijał się w chinach przez ponad dwa tysiące lat. Konfucjanizm wczesny, a potem konfucjanizm synkretyczny epoki Han i neokonfucjanizm XI–XIII wieku stały się integralną częścią mentalności mieszkańców Państwa środka i przeniknęły także do krajów sąsiednich.

Mencjusz twierdził, że natura człowieka jest dobra (xing ben shan 性本善), jednak należy ją pielęgnować i rozwijać. Człowiek wg tej teorii jest z natury dobry, podstawy cnót moralnych mają charakter wrodzony, ale – znowu – należy ich strzec i rozwijać.

Buddyzm jest nietypową religią w tym sensie, że większość jego odłamów nie wymaga wiary w bogów (aczkolwiek podobnie jak agnostycyzm nie twierdzi też, że bogów nie ma). Wiara w cokolwiek jest istotna tylko, o ile pomaga w osiągnięciu oświecenia. Ważniejsze jest wykazywanie współczucia w stosunku do innych czujących istot (nie tylko ludzi).

Wszystkie główne (najistotniejsze) prądy filozoficzne i myślowe istniejące w cywilizacji chińskiej.

Czteroksiąg konfucjański to cztery księgi uznawane za fundament ideologi i systemu społecznego, który nazywamy konfucjanizmem. Czasami jednak słyszymy o pięcioksięgu albo innych liczbach ksiąg. Jest tak dlatego, że w różnych epokach i miejscach do zbioru klasyków włączano też inne dzieła. Sprawa była o tyle istotna, że księgi te stanowiły materiał do egzaminów cesarskich, do których zdania należało wyuczyć się treści ksiąg na pamięć.

Taoizm jako filozofia to jeden z dwóch najsilniejszych i najbardziej wpływowych kierunków myśli chińskiej. Jego zapoczątkowanie przypisuje się Laozi (Mistrz Lao, czy też Stary Mistrz). Taoizm koncentrował się bardziej na osobie w kontekście i otoczeniu świata naturalnego, niż społecznego. Dążeniem Taoistów było więc życie jednostki i jej dostosowanie do rytmu świata naturalnego – podążanie Drogą (chiń. Dao; Tao) wszechświata i życie w harmonii.

Zhuang Zi to najbardziej wpływowy filozof taoizmu.

Xuanzang porzucił normalne życie, został mnichem i szybko opanował klasyczne pisma buddyjskie. Zauważył przy tym, że zawierały one mnóstwo błędów w tłumaczeniu. Postanowił zatem udać się w podróż do Indii do Tianzhu, jak zwano wtedy Półwysep Indyjski.

Jest to pięć dzieł będących podstawą nauki Konfucjanizmu. W różnych epokach tworzono nowe zestawy dodając lub ujmując księgi uznawane za najistotniejsze. Księga pieśni to księga z najstarszymi tekstami starożytności. Jest to antologia najstarszej poezji chińskiej. Jej stworzenie przypisuje się Konfucjuszowi. Zbiór zawiera 305 utworów (oraz 6 samych tytułów zaginionych pieśni), które dzielą się na 160 pieśni ludowych, 74 pieśni okolicznościowych (śpiewanych w czasie rytuałów nadwornych), 40 hymnów i pieśni pochwalnych wobec przodków, bogów lub cesarza.

Cnota ren dotyczy stosunku miedzy jednym a drugim człowiekiem. Ren na język polski można przetłumaczyć jako dobroć, humanitaryzm. Na angielski tłumaczy się najczęściej jako benevolence Należy dobrze (opiekuńczo, troskliwie) traktować człowieka, szanować jego godność i okazywać szacunek w życiu codziennym.

Wybrani słynni myśliciele i filozofowie. Najważniejszy z nich to Konfucjusz. To twórca fundamentów systemu społecznego znanego jako konfucjanizm to twórca fundamentów systemu społecznego, który kwitł i rozwijał się w chinach przez ponad dwa tysiące lat.

Jedną z naczelnych koncepcji konfucjanizmu jest Rytuał (li 禮). Stanowi on spójny i szczegółowy wzorzec postępowania obejmujący wszystkie aspekty życia społecznego i relacji między ludźmi. Sankcjonuje role i praktyki społeczne, przez co przyczynia się do ustanowienia powszechnej harmonii. Jednym z elementów tej harmonii były merytokratyczny system awansu społecznego, zastępujący szlachectwo krwi szlachectwem pielęgnowanej nauką doskonałości moralnej wyznaczanej przestrzeganiem cnót.

W ostatnich dekadach, słowo Feng Shui zrobiło w krajach Zachodu wielką karierę. Choć dla Chińczyków jest to jeden z nieodłącznych elementów życia od tysiącleci, to dopiero w roku 1960 po raz pierwszy Europie i Stanom Zjednoczonym zostało przedstawione zagadnienie Fengshui przez mistrzów i ich uczniów tej nauki, którzy w czasie Rewolucji Kulturalnej w Chinach ratując bezcenne książki przez zniszczeniem emigrowali do Hongkongu czy na Tajwan.

Konfucjanizm to system myśli, który ma największy, przemożny wpływ na Chińską kulturę. Ale na sam konfucjanizm wpływały inne, zewnętrzne idee i koncepcje.