Jest to pięć dzieł będących podstawą nauki Konfucjanizmu. W różnych epokach tworzono nowe zestawy dodając lub ujmując księgi uznawane za najistotniejsze.
Jest to antologia najstarszej poezji chińskiej. Jej stworzenie przypisuje się Konfucjuszowi. Zbiór zawiera 305 utworów (oraz 6 samych tytułów zaginionych pieśni), które dzielą się na 160 pieśni ludowych, 74 pieśni okolicznościowych (śpiewanych w czasie rytuałów nadwornych), 40 hymnów i pieśni pochwalnych wobec przodków, bogów lub cesarza. Ich wymowa interpretowana jest przez komentatorów jako nośnik ducha konfucjańskiego.
Pierwszy wiersz zamieszczony w tej księdze można zobaczyć tutaj.
Polskie wydanie: „Księga pieśni” wstęp Mieczysław Jerzy Künstler, „Alfa-Wero”, Warszawa 1995
Jest to zbiór dokumentów i mów których autorstwo przypisywane jest władcom i urzędnikom wczesnej dynastii Zhou (1050–256 pne; Zhōu, 周).
Jej stworzenie przypisuje się legendarnemu cesarzowi Fuxi (Fú Xī, 伏羲). Jest to oparty na ośmiu TRYGRAMACH instruktaż obserwacji otaczającego ludzi Wszechświata. Wydarzenia, według wykładni Księgi przemian, są przewidywalne dzięki temu, że są to powiązane ze sobą procesy, które podporządkowane są dynamicznej równowadze przeciwieństw.
Podstawową cechą Wszechświata jest nieustanna metamorfoza i przemiany. Odpowiednie odczytywanie wróżb dawało odpowiedzi na stawiane pytania natury osobistej, potwierdzało słuszność podjętych decyzji i wydobywało na światło dzienne odpowiedzi ukryte w podświadomości pytającego.
Tabela trygramów
| Trygram | Nazwa | Symbol | Kierunek świata | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | (☰) | Energia (qián, 乾) | niebo (天) | północny zachód |
| 2 | (☱) | Radość (duì, 兌) | bagno (澤) | zachód |
| 3 | (☲) | Radiance (lí, 離) | ogień (火) | południe |
| 4 | (☳) | Shake (zhèn, 震) | piorun (雷) | wschód |
| 5 | (☴) | Ground (xùn, 巽) | wiatr (風) | południowy wschód |
| 6 | (☵) | Gorge (kǎn, 坎) | woda (水) | północ |
| 7 | (☶) | Bound (gèn, 艮) | góra (山) | północny wschód |
| 8 | (☷) | Field (kūn, 坤) | ziemia (地) | południowy zachód |
Do piątego wieku p.n.e., czyli do czasów Konfucjusza, powstał system heksagramów, z których każdy jest połączeniem dwóch trygramów. Rysunek przedstawiający wszystkie właściwości przypisywane poszczególnym trygramom:
tutajW Internecie jest dostępny program do wróżb za pomocą Księgi przemian. Zapraszam tutaj.
Polskie wydania:
„I-Cing, Księga Przemian”, przekład na niemiecki Richard Wilhelm, przekład na polski Wojciech Jóźwiak i Krzysztof Ostas, wyd. Latawiec, Warszawa 1994.
„I CHING KSIĘGA WRÓŻB”, Tadeusz Zysk, Jacek Kryg, wyd. Elliot, Bydgoszcz 1990.
„Księga Rytuału” (Liji, ok. 51 p.n.e.) – To wielki zbiór zawierający opisy różnych obyczajów, zachowań oraz etykiety, z czasów bardzo odległych nawet względem czasów Zhou. Był tworzony w okresie Walczących Królestw (403–221 p.n.e.) przez wielu wyznawców nauk konfucjanizmu, którzy zawierali tu własne przemyślenia oraz wykładnię nauk mistrza dotyczących właściwego zachowania społecznego oraz obrzędowości związanej z muzyką, żałobą, składaniem ofiar, małżeństwem i powinnością synowską. Zbiór opracowany został przez Dai De, a później wydany przez jego bratanka Dai Shenga.
Chunqiu to okres historyczny, a zarazem tytuł księgi. Dosłownie znaczy Wiosny i Jesienie, jednak tytuł księgi tłumaczy się jako Roczniki. Można spotkać inne tłumaczenia tego tytułu, np. „Kroniki Wiosen i Jesieni” Roczniki to słynne dzieło historyczne, kronika księstwa Lu, ojczyzny Konfucjusza. Jest to prawdopodobnie jedyne pismo, które wyszło osobiście spod jego ręki (jeżeli oprzemy się na autorytecie Mencjusza). W istocie są to niezmiernie lakoniczne kroniki wydarzeń z lat 722–481 p.n.e. (wg. innych danych z lat 770–479), w których krótko przedstawia się rozmaite zajścia i wydarzenia.
Według ustaleń badaczy, przy ich redagowaniu Konfucjusz z rozmysłem dobierał odpowiednie słowa i w ten subtelny sposób wyrażał swą aprobatę lub potępienie dla zachowania się i czynów władców i innych osobistości. Miał przy tym stosować teorię tzw. rektyfikacji nazw (tzn. słowa należało 'prostować', gdyż rzekomo utraciły one swój pierwotny i prawdziwy sens), i tym dawał wyraz oburzeniu wobec powszechnego upadku moralności swoich czasów. Niektórzy autorzy twierdzą również, iż dla udowodnienia swojego punktu widzenia Konfucjusz nie cofał się przed odpowiednim naginaniem faktów historycznych.
Oprócz powyższego pięcioksięgu konfucjańskiego, istnieje też Czteroksiąg, czyli 四書(书) Sìshū (ang. The Four Books). Są to dzieła przekazujące najwyższe nauki moralne, zebrane przez historyka Zhuxi (朱熹):
1. Dàxué 大學 (大学) Wielka nauka (ang. The Great Learning)
2. Zhōngyōng 中庸 Doktryna Śrdka (ang. The Doctrine of the Mean)
3. Lúnyǔ 論語 (论语) Dialogi konfucjańskie (ang. The Analects of Confucius)
4. Mèngzǐ 孟子 Księga Mencjusza (ang. Mencius)
