Wiersze epoki Song to rodzaj poezji, który zaczął rozwijać się w środkowym okresie panowania wcześniejszej dynastii Tang. Szczyt rozwoju tej formy miał miejsce w czasie panowania dynastii Song.
Kompozycja wierszy jest nieregularna, jeden wers zawiera co najmniej 5 znaków. Często wiersze komponowano tak, aby pasowały do muzyki. Są więc ze swej natury poezją śpiewaną. Wiersze dzielą się na krótkie, do 58 znaków (chiń. xiaoling, 小令), średnie (zhongdiao, 中調), oraz długie powyżej 91 znaków (changdiao, 長調).
Najbardziej znani poeci tworzący poezję, w tym poezję Ci:
-charbox-
Liu Yong 柳永(XI wiek)
Ouyang Xiu 歐陽修(1007–1072)
Zeng Gong 曾鞏(1019–1083)
Wang Anshi 王安石(1021–1086)
Huang Tingjian 黄庭堅 (1045–1105)
Li Qingzhao 李清照(1084–1151?)
Lu You 陸游 (1125–1210)
Xin Qiji 辛棄疾 (1140–1207)
Wen Tianxiang 文天祥 (1236–1282)
Guan Hanqing 關漢卿 (XIII wiek)
Ma Zhiyuan 馬致遠(1226?–1285?)
Wang Shifu 王實甫
Bai 白朴 (XIII wiek)
Shi Nai'an 施耐庵(1296?–1370?)
Luo Guanzhong 羅貫中(1330?–1400?)
Su Song 蘇頌(1020–1101)
Shen Kuo 沈括(1031–1095)
Wiersze
Bodisatwa Man – Li Bai
un_flex un_flex_ht
Bodisatwa Man – Li Bai
Zieleń drzew i podnoszące się mgły
Pokryte zimą wzgórza
Zmierzch powoli wnika do pawilonu;
Wewnątrz pogrążony w smutku człowiek.
Stoi zamyślony na nefrytowych schodach;
Obserwuje jak ptaki powracają do swych gniazd
A gdzież jest jego droga do domu?
Jedynie przydrożne pawilony...
菩薩蠻 平林漠漠煙如織, 寒山一帶傷新碧. 暝色入高樓, 有人樓上愁。 玉階空佇立, 宿鳥歸飛急。 何處是歸程? 長亭更短亭。 李白 - Li Bai
1. bodhisattwa – w okresie Song tak często określano piękne kobiety.
