1. Chiński model administracji
Chińska metoda zarządzania i rządzenia w wielu aspektach różni się od tej wykształconej w średniowiecznej Europie. Pierwszą i najważniejszą różnicą jest to, że w Chinach epoki Song nie ma rozróżnienia na wsi i miast. Ten sam administrator regulował i zarządzał życiem zarówno miasta i wsi wokół niego. W Europie, miasto miało odrębną administrację - burmistrza i radę miasta. Mieszkańcy miasta to wytwórcy i rzemieślnicy. Jako że nie byli oni producentami żywności, stopniowo uzyskali specjalne przywileje. Oddzielenie od wsi miało także aspekt bezpieczeństwa i obronności. Jeśli wróg zaatakował, miasto lub miasteczko było miejscem schronienia dla mieszkańców okolicznych terenów. W tym czasie rolnicy rezygnowali z domów i ukrywa się za murami na podobnych zasadach jak w średniowiecznej Europie.
Przyczyną odrębnej administracji w czasach pokojowych, było bezpieczeństwo publiczne. Mieszkańcy miast często akumulowali bogactwo. Jak zauważył Marco Polo podczas jego pobytu w Chinach po zakończeniu epoki Song, codzienne bezpieczeństwo i porządek społeczny był znacznie lepszy niż w porównywalnym mieście Zachodnim – było dużo mniej kieszonkowców, złodziei i włamywaczy.
Inną ważną różnicą było to, że w Europie stolica spełniała rolę centrum zarówno politycznego jak i kulturalnego. Spychała inne miasta do roli podrzeędnej. Jeśli artysta szukał uznania, musiał udać się do stolicy. Chińskich dużych miast było więcej. Najważniejsze, że stolica była centrum wyłącznie politycznym . Były też inne miasta, które służyły jako centra kultury i handlu. Aby dać jeden przykład, w epoce Północnej Song miasto Luoyang była prawie tak samo rozwinięte jak stolica w Kaifeng: w ogólnym rozwoju, produkcji i sztuce te dwa miasta były prawie takie same.
2. Życie domowe
W sferze życia rodzinnego, zawsze znaleźć można zaskakujące podobieństwa ogólnych wzorców w średniowiecznej Europie i Chinach. W obu miejscach para przeznaczona do małżeństwa nie mogła dokonać decyzji wyboru małżonka - małżeństwa były aranżowane. Rodzina, jej prestiż i majętność, była znacznie ważniejsza niż osobiste szczęście. Zwyczajem specyficznym dla Chin jest to, że rodzina pana młodego miała wybrać dziewczynę z innego klanu (inny nazwisko).
Romantyczna miłość była obecna zarówno w prawdziwym życiu jak i w literaturze ludowej. Jednak w Europie ten aspekt opowieści będzie najważniejszy w całej historii. W Chinach był to tylko wątek drugorzędny. W Chinach romantyczna miłość przeważnie występowała tylko poza małżeństwem. Podobieństwem jest jednak to, że w obu kulturach takie kontakty były tolerowane w przypadku mężczyzn, ale piętnowane w przypadku kobiet. Różnicą natomiast było to, że w chińskiej tradycji kobieta nawet po ślubie nadal należała do pierwotnego klanu.
W Europie i dynastii Song, małżeństwa były używane jako strategii zwiększenia bogactwa i statusu - zwłaszcza wśród rodzin zamożnych i o wysokiej pozycji społecznej. Rodzina i gospodarstwo domowe były w zasadzie jednostka produkcyjna: dla towarów rolniczych i rzemieślniczych. Najciekawszą różnicą jest chiński system cesarskich egzaminów. Kandydat, który zdał egzamin wzrosła status jego rodziny. W rezultacie stał się wielkim atutem małżeństwo. Zwrot „szukać zięcia pod tablicą wyników” 榜 下 捉 婿 może być dobrym podsumowaniem tej różnicy. Z punktu widzenia głowy rodziny tablica wyników egzaminów cesarskich była listą tych kandydatów, których pozycja społeczna poprawi się proporcjonalnie do uzyskanego wyniku.
