Kraj Środka był w ujęciu starożytnych Chińczyków centrum świata, a jednocześnie epicentrum cywilizacji ludzkiej. Syn Niebios, czyli cesarz, emanował swoim dobroczynnym wpływem na okoliczne krainy, stopniowo cywilizując barbarzyńskie ludy. Państwa środka (ta nazwa pochodzi z czasów starożytnych) otoczone były wianuszkiem państw wpół-cywilizowanych i częściowo zwasalizowanych. Im dalej od cesarstwa, tym barbarzyńcy stawali się dziksi i bardziej wojowniczy.
Rodzaje barbarzyńców
Od starożytności barbarzyńców oataczających Równiny Centralne nazywano zależnie od kierunków świata:Obrona przed najazdami barbarzyńskich hord
Barbarzyńcy często nękali Państwa Środka najazdami łupieżczymi. Dlatego chińscy władcy starali się wspomagać barbarzyńskie państwa buforowe leżące w bezpośredniej bliskości ziem chińskich. W podobny sposób Rzymianie współpracowali z Wizygotami, którzy pomagali strzec granic imperium.
Jedną z metod obrony przed poruszającymi się konno hordami z północnych stepów było wznoszenie murów. Powstawały one jeszcze w głębokiej starożytnośc. Ich funkcją było opóźnianie marszu nomadów, kanalizowanie ich postępu w bardziej dogodne do obrony miejsca, a także alarmowanie o nadciągających najazdach. W czasach dynastii Qin (III w. p.n.e.) dokonano kompleksowych przebudów i połączeń poszczególnych odcinków muru - tak właśnie powstał tzw. Wielki mur.
Cywilizowanie barbarzyńców
Tereny barbarzyńskie ze zmiennym szczęściem stopniowo sinizowano - wpływ cywilizacji chińskiej działał powoli, ale skutecznie. Pomagało w tym to, że państewka niechińskie traktowały swoje przyłączenie do chińskiego świata jako awans cywilizacyjny i sposób na podniesienie prestiżu. Siłą rzeczy taka sytuacja sprawiała, że precyzyjne wyznaczenie granic cesarstwa jest w zasadzie niemożliwe. Przejście od pełnej chińskości do barbarzyństwa było płynne. Co ciekawe, opierało się nie na przynależności etnicznej, ale stopniu wchłonięcia wartości chińskich.
W Chinach miało takie postępowanie jeszcze jedną funkcję: nawet czysto formalne zwierzchnictwo nad pół-barbarzyńskimi ludami pozwalało władcy utwierdzić swój lud w tym, że dysponował on Mandatem Niebios - czyli przyzwoleniem sił wyższych na swoją władzę.
