Guqin i guzheng
古琴 Guqin to dosłownie „Starożytny Qin”. Pierwotnie instrument nazywany był po prostu qin, ale ponieważ z biegiem stuleci powstawało więcej podobnych instrumentów, do nazwy dodano znak gu, co miało zapewne podkreślić, że guqin był wywodzącym się ze starożytności pierwowzorem.
Początki tego instrumentu lokuje się daleko poza X wiek p.n.e. Początkowo był instrumentem o pięciu strunach, w którym każdej strunie przypisany był jeden żywioł: woda, ogień, ziemia, drzewo i metal. W początkach istnienia Dynastii Zhou, około X wieku p.n.e. król Wen rozbudował instrument dodając mu szóstą strunę. Miała ona brzmieć smutno, by oddać żal po śmierci królewskiego syna. Kolejny władca Zhou, król Wen nakazał dodanie siódmej struny. Ta miała brzmieć mocno i zdecydowanie, aby rozgrzewać ducha bojowego żołnierzy.
Guzheng pojawił się w okresie Walczących Królestw. Tak jak Guqin jest wykonany z drewna, ale ma znacznie więcej strun - od 21 do 25.
Tradycyjnie struny wykonywano z jedwabiu, lecz współcześni muzycy używają raczej struny metalowe: stalowe dla wysokich rejestrów i stalowe z miedzianą owijką dla basowych.
Sposób gry
Na obu instrumentach gra się obiema rękami. Lewą ręką kontroluje się napięcie struny, a prawą szarpie je aby wydobyć dźwięk. Przez odpowiednie przyłożenie nacisku lewej ręki można symulować ton wydawany przez strune sąsiednią. W przypadku mistrzów gry umożliwia to kontynuację koncertu nawet po zerwaniu jednej ze strun. Podobnie jest w przypadku gitar. Kolejne podobieństwo do gitary to użycie kostek, co ma uchronić palce przed urazami od długotrwałej gry. Wykonawca przytwierdz do palców specjalne nakładki, które dawniej były wykonane z kości - współcześnie stosuje się przeważnie plastik.
Erhu
To dwustrunowy instrument powstały w czasach dynastii Tang, około VII wieku n.e. Jest to odpowiednik zachodnich skrzypiec i w ich miejsce pojawia się ona w orgiestrach.
