Pacyfikacja zbuntowanej prowincji Huaixi

Kampania 815-817 odzyskania zbuntowanej prowincji Huaixi

1. Polityczne tło kampanii

Czas dynastii Tang 624-907 może być podzielony na dwie części. Podział następuje w roku 755, gdy rozpoczęła się rebelia An-Shi (安史之乱). Rebelia An-Shi wybuchła w okresie Tianbao, za panowania cesarza Xuanzonga, który doprowadził kraj do bujnego rozkwitu, aby następnie kompletnie zatracić się w miłości do swojej konkubiny Yang Guifei (楊貴妃).

-ilustracja-

W wyniku zaniedbania swoich obowiązków, rząd, a wkrótce cały kraj, szybko popadł w chaos i degradację. Stolica cesarska wpadła w łapska Yang Guozhonga, kuzyna ww. konkubiny, a cesarz był zupełnie ślepy na incydenty korupcji spowodowane przez niekompetentnego uzurpatora. Wtedy niejaki An Lushan (703-757) rozpoczął bunt. Przed tym wydarzeniem, był dowódcą większości imperialnych sił zbrojnych. W czasie 14 lat okresu Tianbao (755 AD) An Lushan, prowadząc armię 150 000 żołnierzy, rozpoczął bunt mający zmniejszyć zasięg władzy Yang Guozhonga. Wydarzenie było niszczące dla imperium Tang - Rebelia An-Shi zapoczątkowała jego upadek. Problemy wojskowe naruszyły rozwój wewnątrz imperium, a ten negatywny wpływ rozciągnął się nawet do epoki Song.

Jest bardzo ciekawe porównać, jak ogólny stan imperium wpływał na technologię militarną i taktyki walki stosowane w obu częściach istnienia dynastii. W pierwszym okresie Imperium rozkwita, a wszystkie wojny odbywały się na peryferiach. Tak długo, jak armie walczyły na rubieżach, wojny toczyły się przeciwko koczowniczym plemionom, a najważniejsze taktyki były oparte na kawalerii. Głównymi problemami były komunikacja i zaopatrzenie.

Później, wojny stały się bardziej statyczne. Centralne siły rządowe i rebelianci walczyli w gęsto zaludnionych obszarach. Charakter wojny zmienił się w serię przeciągających się oblężeń. Oznacza to, że więcej siły roboczej był dostępny do poboru i budowy fortyfikacji, a strony konfliktu działały z bezpiecznych i dobrze zaopatrzonych baz. Celem kampanii, oprócz zabezpieczenia terytorium, stała się także polityczna kontrola nad populacją.

2. Sytuacja strategiczna

Kampania odzyskania kontroli nad prowincją Huaixi (淮西) jest bardzo dobrze udokumentowana, dlatego jest bardzo wdzięcznym przedmiotem analizy technologii wojskowych, polityki i sytuacji społecznej.

Po buncie An-Shi, prowincje Imperium Tang były zarządzane przez lokalnych wojskowych gubernatorów. Rząd centralny walczył przez wiele lat, aby przywrócić kontrolę cywilną nad tymi prowincjami. Pod koniec VIII wieku, zaledwie 7 prowincji pozostało w pełni niezależnych od cesarza. Sześć z nich zalegało skupione w północno-wschodniej części imperium, a jedna, położona w dorzeczu rzeki Huai, była otoczona prowincjami kontrolowanymi przez cesarza - była to prowincja Huaixi.

Jedyną możliwością podporządkowania separatystycznych prowincji były zbrojne kampanie. Zaraz po objęciu rządów nowy cesarz Xuanzong (宪宗) zadekretował naczelny cel swoich rządów - odzyskanie władzy w prowincji. Jej ludność według spisu podatkowego liczyła około 600 000 osób. Rzeczywista populacja szacowana jest jednak na około 1 mln. Była rządzona przez gubernatorów wojskowych, z których jeden został obalony w roku 779. Później stanowisko polityczne prowincji stało się otwarcie wrogie wobec rządu centralnego. Dołączyła ona do sześciu pozostałych prowincji w buncie trwającym w latach 781-786 . Gdy wojna, nie osiągnąwszy rozstrzygnięcia, straciła swój impet, prowincja nadal kierowała się kursem separatystycznym.

Było to bardzo kłopotliwe dla cesarstwa. Lokalizacja prowincji pozwalała na realizowanie destrukcyjnych rajdów przeciwko okolicy Wielkiego Kanału i innych części sieci komunikacyjnej imperium. Zmusiło to rząd do Tang do utrzymywania silnych i bardzo kosztownych garnizonów w sąsiednich prowincjach. Jednakże, oddzielone od innych separatystycznych prowincji sprawiało, że Huaixi było podatne na atak. Można powiedzieć, że prowincja była otoczona, a jednocześnie odcięta od ewentualnej pomocy materiałowej od pozostałych sześciu zbuntowanych prowincji.

Rząd centralny trzykrotnie próbował uruchomić kampanie przeciwko Huaixi. Pierwsza próba miała miejsce w latach 799-800 i zawiodła. Następnie władca Tang postanowił, że najbardziej pomyślnym momentem do ataku będzie zmiana władzy w Huaixi. Pierwsza okazja przyszła w roku 809, gdy władza nowo mianowanego gubernatora była nadal słaba. Aby zyskać dodatkową legitymizację swojej władzy, poprosił on rząd centralny o oficjalne uznanie jego samozwańczej nominacji. Niestety, okazja przepadła - w tym czasie armia Tang był zaangażowana w innej kampanii i dostępne siły zbrojne były niewystarczające do uruchomienia równoległej kampanii. W roku 814 trafiła się kolejna okazja - tym razem cesarz był gotów. Przygotowania logistyczne sił rządowych liczących 90 tysięcy zabrały 8 miesięcy. Prowincja Huaixi mogła zebrać około 40 tysięcy żołnierzy, by przeciwstawić się inwazji.

3. Pierwszy etap kampanii

Wojna rozpoczęła się ataku prewencyjnego armii Huaixi. Tereny przyległe do prowincji zostały napadnięte i przeszły pod kontrolę armii Huaixi. Ten ruch miał kilka celów. Jeden był przejęcie zaopatrzenia od wroga, kolejnym powodem był przeniesienie wojny poza terytorium macierzyste, aby zapobiec zniszczeniom i zakłóceniom wytwórczości i produkcji rolnej. Pierwszy etap kampanii, trwający do końca roku 816, to skuteczna obrona rebeliantów. Wojsko rządowe otoczyło prowincję i ustanowiło wokół niej pięć wojskowych obozów. Do połowy roku 815 wysiłki okazały się bezskuteczne - a przynajmniej zupełnie niewidoczne.

Z przyczyn tej sytuacji leżących po stronie rządowej to m. in.:
- Niekompetentne dowództwo armii,
- armia składała się z żołnierzy z wielu prowincji, i jedność dowodzenia była trudne do osiągnięcia. Można powiedzieć, że nie były jedno wojsko, ale grupa wojsk sprzymierzonych,
- ataki nękające ze strony dwóch innych zbuntowanych prowincji,
- wysokie obciążenie finansowe dla rządu,
- wojsko było podzielone na wiele mniejszych armii, dlatego nie mogło koncentrować się celem osiągnięcia lokalnej przewagi podczas walki z armią rebeliantów.

Po stronie armii Huaixi, przyczyny sukcesu to:
- Wysokie morale, tak długo jak nie było problemu z zaopatrzeniem,
- walka odbywała się poza granicami obszaru rebelianckiego,
- buntownicza kawaleria była bardzo silna i bardzo dobrze wyszkolona. Z łatwością mogła wymanewrować wroga korzystając m.in z krótszych linii komunikacyjnych.

4. Drugi etap kampanii: rok 817

Jak już czytelnik się domyślił, planem wojsk rządowych było wzięcie Huaixi głodem. Zbuntowana prowincja zaczęła odczuwać problemy materialne. Jej przychody z eksportu zostały odcięte, a wysiłek wojenny dodatkowo obniżył efektywność produkcyjną ludności zamieszkującej cały obszar. Na ten efekt potrzeba było więcej czasu, jednak w końcu zaczął być widoczny.

Z drugiej strony, nastąpiły zmiany w dowództwie sił rządowych. Decydującym czynnikiem było objęcie dowództwa zachodniej części armii przez nowo mianowanego Li Si (李愬). Gdy obejmował stanowisko, morale armii było bardzo niskie. Była ona całkowicie bierna, pozwalając rebeliantom na manewry taktyczne takie jak wycofanie większości sił na inne obszary.

Li Si, zamiast nierozważnie atakować bezpośrednio i aby pokazać swoje męstwo, wpierw naostrzył siekierę... czyli rozpoczął działania mające przywrócić morale żołnierzy. Starannie zaplanowane małe, ale zwycięskie potyczki i kampanie sprawiły, że żołnierze odzyskali zaufanie we własne siły.

Innym czynnikiem było pojawienie się w zachodniej armii nowych jednostek. Li Si przyprowadził ze sobą pułk 2000 jeźdźców z północno-zachodniej części imperium, byli to prawdopodobnie wojownicy tureccy. Drugą nową siłą był słynny elitarny oddział kawaleryjski zwany dabu bingma (六部兵馬).

Li Si zainicjował również nową politykę wobec dowódców i żołnierzy wroga, zachęcając ich do ucieczki na stronę rządową. Miało to szczególne znaczenie, gdy zbiegło się z brakami żywności, które na dobre rozpoczęły się zimą 816/817. W obliczu głodu i przedłużającej się wojny ludność cywilna zaczęła powoli migrować z terenu prowincji. Uchodźcy, a więc siła robocza stanowiąca o skali wysiłku wojennego, nie zostali zatrzymani przez władze rebeliantów. To był błąd, ale ich odejście dawało krótkoterminowe zmniejszenie ilości ludzi, których trzeba było wyżywić, więc dawał krótkoterminowe, pozorne korzyści. Siły rządowe postąpiły tak, jak powinny w takiej sytuacji. Powstawały obozy dla uchodźców, które oferowały bardzo dobre traktowanie zarówno wrogim żołnierzom, jak i ludności cywilnej. Taka postawa ze strony cesarstwa napędziła zjawisko ucieczek z otoczonej ścisłym kordonem prowincji.

Wkrótce nastąpił pierwszy duży sukces w sferze ściśle militarnej... chociaż może nie ściśle, bo miasto poziomu powiatowego Yancheng 郾城 zostało przejęte - lokalny gubernator poddał je bez walki i oblężenie lub walka była konieczna. W tym czasie rebelianci nadal byli militarnie bardzo silni. Wtedy Li Si przygotował mistrzowskie posunięcie. W pełnej tajemnicy poprowadził atak na stolicę rebeliantów, miasto Caizhou 蔡州. Miasto zostało zajęte w sytuacji pełnego zaskoczenia taktycznego, jakby powiedział to współczesny wojskowy. Majstersztyk. Wojna została wygrana.

5. Zakończenie walk

Bez odważnych działań generała Li Si, wojna mogła przeciągnąć się na kolejny rok. Mając perspektywę długiej i drogiej wojny, rząd Tang mógł uciec się do pokojowego politycznego rozwiązania - mówiąc prosto - do nic nie rozwiązującego kompromisu. Taki kompromis mógł oznaczać, że zbuntowana prowincja jakoś by przetrwać, może nawet doczekała zewnętrznej pomocy. Dzięki temu, że stolica prowincji została zajęte, sprawa została definitywnie rozwiązana. Terytorium Huaixi zostało podzielone i przyłączone do trzech sąsiadujących prowincji, a mieszkańcy obszaru mogli cieszyć się okresem spokojnego życia.

Polubienia: 0

Epoka Tang

Artykuły z tego samego okresu historycznego: 14

Czas istnienia dynastii Tang można podzielić na dwie części. Przed słynną rebelią An-Shi i po niej. Ta druga część toczyła się pod znakiem problemów wewnętrznych i walki z nieuchronnie zbliżającym się upadkiem.

Przeczytaj...

Rebelia pod przywództwem An Lushan w okresie Tianbao za czasów dynastii Tang

Przeczytaj...

Okres Kaiyuan to czas rządów cesarza Xuanzonga. Był on wnukiem Wu Zetiana, jednak swoje rządy wzorował na cesarzu Taizong. Okres niespotykanego wcześniej rozkwitu, jaki miał miejsce za jego rządów, był wynikiem światłych rządów, jakie roztoczył nad krajem.

Przeczytaj...

Bai Juyi był wybitnym poetą wieków średnich. Pozostawił po sobie około trzech tysięcy wierszy – najwięcej ze wszystkich poetów Tang. Zdaniem samego poety wiersze i eseje powinny odnosić się do rzeczywistości, a nie zmyślonych krain. Dłuższe, narracyjne wiersze Bai Juyi opisywały życie społeczne środkowego okresu dynastii Tang.

Przeczytaj...

Du Fu to słynny poeta czasów dynastii Tang. Późniejsze pokolenia uhonorowały go określeniem „mędrca poezji”. Du Fu był konfucjanistą i patriotą. To połączenie sprawiło, że często krytykował on skorumpowany system administracji cesarskiej oraz wynikające z niedbałości władcy praktyki społeczne swoich czasów. Jednocześnie Du Fu wykazywał dużą troskę wobec losu i niedoli zwykłych poddanych. Tematyka społeczna i patriotyczna przewija się przez praktycznie całą twórczość poety.

Przeczytaj...

Han Yu urodził się w Heyang, w prowincji Henan (obecnie obszar na zachód od Mengxian, nadal prowincja Henan). Był literatem i filozofem. Był jednym z prekursorów neokonfucjanizmu. Uważany jest też za mistrza prozy. Chińczycy określają go jako największego spośród tzw. „Ośmiu mistrzów prozy Tang i Song”. Dzieła Han Yu zaliczają się do wielu różnych gatunków i stylów . Nie stronił on od nowatorstwa i eksperymentów. Uważał że oddziaływnie literatury i etyki wzajemnie się przenika.

Przeczytaj...

Wang Wei już za swojego życia był uważany za wielkiego poetę. Wang był jednak także malarzem – jego obrazy należały do tzw. stylu Pomo. Wang Wei nazywany był też „Buddą poezji” ze względu na jego silne przywiązanie do buddyjskich nauk i ruchu religijnego.

Przeczytaj...

Pierwotnie była konkubiną cesarza Taizonga. Dzięki przedsiębiorczości i skomplikowanym intrygom osiągnęła ona pozycję głównej żony kolejnego cesarza - Gaozonga. Gdy ten zaniemógł w 660 roku, przekazał stery rządów w ręce małżonki. Wu Zetian rządziła imperium jako regent aż do roku 683, w którym cesarz umarł. Cesarzowa co prawda przyzwoliła na nominację cesarską jego najstarszego syna, jednak szybko intronizowała innego syna, gdy pierwszy okazał się zbyt samodzielny.

Przeczytaj...

Po latach wojennych zawieruch, chaosu i bezkrólewia, dynastia Sui ponownie zjednoczyła tereny chińskie. Choć utrzymała się zaledwie 37 lat, dała stabilne fundamenty imperium Tangów. Pozwoliło to na niespotykany wcześniej rozwój wynalazczości i kultury. Ponieważ okres panowania Sui był stosunkowo krótki, czas rządów Sui i Tang często traktuje się jako jeden okres historyczny. Pierwszym cesarzem tej dynastii był Li Yuan, który wstąpił na tron w roku 618 roku. Li Yuan był przywódcą rebelii przeciw Sui.

Przeczytaj...

Czasy dynastii Tang, zwłaszcza od panowania cesarza Taizonga (627-649) to okres olbrzymiego postępu cywilizacyjnego i kulturowego. Jedną z jego głównych przyczyn była otwartość kultury chińskiej na nowe idee i myśli. Taka inkluzywność chińskiej kultury, w której odmienne idee były tolerowane jako nie zagrażające poczuciu identyfikacji politycznej (nie była przez to w opozycji z interesem państwa) pozwoliła na przyswojenie wielu cennych innowacji. Działo się tak nie tylko w płaszczyźnie sztuki, ale też w życiu społecznym i gospodarczym. Różnorodność, na którą społeczeństwo czasów Tang było otwarte, zaowocowała istną eksplozją postępu.

Przeczytaj...

Za czasów panowania dynastii Tang nastąpił burzliwy rozwój poezji, w przeważającej części śpiewanej. Najpiękniejsze wiersze tej epoki zostały zebrane w kompilacji „Trzysta pieśni dynastii Tang” (唐詩三百首 Tángshī Sānbǎi Shǒu) .

Przeczytaj...

Xuanzang porzucił normalne życie, został mnichem i szybko opanował klasyczne pisma buddyjskie. Zauważył przy tym, że zawierały one mnóstwo błędów w tłumaczeniu. Postanowił zatem udać się w podróż do Indii do Tianzhu, jak zwano wtedy Półwysep Indyjski.

Przeczytaj...

Po upadku dynastii Han w 220 r.n.e., chińska cywilizacja-państwo popadła w ciągnący się trzy wieki upadek i polityczny chaos. Najbardziej interesującym efektem tej zapaści był rozwój obszarów doliny Jangcy i destrukcji cywilizacji na obszarach północnych, na których chińska cywilizacja pojawiła się i wykształciła setki lat wcześniej.

Przeczytaj...

To bitwa stoczona przez wojska chińskiej dynastii Tang z kalifatem abbasydzkim sprzymierzonym z imperium tybetańskim

Przeczytaj...

Powiązane artykuły: 1

Rewolty An Lushana i Shi Siminga

Rewolty An Lushana i Shi Siminga

Artykuł o zbliżonej tematyce

Rebelia pod przywództwem An Lushan w okresie Tianbao za czasów dynastii Tang

Przeczytaj...

messages.comments:

messages.no_comments_to_show

Napisz swój komentarz

Imię lub nick - obowiązkowe dla niezalogowanych
Obowiązkowy dla niezalogowanych

Zabezpieczenie antyspamowe:

  1. w pole Dobry Pomysł! wpisz 9 pomnożone przez przez 2.
  2. Możesz wstawić jeden link, ale to opóźni publikację komentarza. Dwa i więcej nie da rady.
  3. Komentarz przechodzi bez moderacji, jeśli ostatnią jego frazą jest Kartagina musi zostać zniszczona po łacinie.

Kup książki twórcy Chiny.pl

36 forteli

Podręcznik budowania obrazów mentalnych i dziesiątki anegdot historycznych — ze wstępem Andrzeja Sapkowskiego

Siły psychohistorii

Podobnie jak w bestsellerze 36 forteli jest to studium oraz dziesiątki przykładów. • Temat poradnika: dostrzeganie ukrytych prawidłowości i przewidywanie przyszłych zdarzeń. Anegdoty o mistrzach obserwacji rzeczywistości i mistrzach zmieniania myśli w czyn.

Starożytna mądrość chińska

Zbiór 81 sentencji i cytatów, które są jednocześnie kluczem do zrozumienia chińskiej mentalności i chińskiej kultury

Drogi wędrownych doradców

Pięknie ilustrowany zbiór 81 maksym układających się w wizję starożytnych artystów, poetów i ludzi czynu, których zbiorowy wysiłek stał się fundamentem chińskiej cywilizacji.

Opowieści z dawnych Chin

Zbiór pięknych, pełnych pozytywnej energii opowieści oraz skłaniających do zadumy legend i anegdot, który pomoże ci zrozumieć kulturę i historię Państwa Środka.

Chiny 一 Pulsujący matecznik cywilizacji

Zbiór 81 maksym i przysłów, z pomocą których zrozumiesz esencję chińskiej historii: poznasz czyny i uczucia ludzi, których losy i czyny są tworzywem chińskiej państwowości i aspiracji imperialnych.

Sun Zi i jego Sztuka wojny

Traktat Sztuka wojny w przekładzie Piotra Plebaniaka bezpośrednio z chińskiego języka klasycznego, stylizowany na piękną polszczyznę Sienkiewicza. Do tego wizje wojny i konfliktów prof Bralczyka i ponad 20 innych mistrzów oraz ekspertów.

Prawidła geopolitycznej gry o przetrwanie

Praca, w której sam autor i zaproszeni eksperci prezentują swoje wizje prawidłowości geopolitycznych, okraszając je przykładami z kart historii i wydarzeń współczesnych. W środku 43 mapy i 29 zdjęć oraz ilustracji, które pomogą zrozumieć zawiłą logikę zmagań między mocarstwami.

Wzorce Zwyciężania tom 1

Studium historycznych analiz potyczek, bitew i operacji militarnych. Autorzy analizują je tak, aby czytelnik mógł z pozytywnych i negatywnych doświadczeń nauczyć się osiągać sukces militarny w każdej sytuacji.

Oni albo My!

Błyskotliwie napisana wizja konfliktu Chin i Stanów Zjednoczonych. Autor prezentuje wgląd w pełne spektrum konfliktu: od motywacji ideologicznych po zaciekłe zmagania o kontrolę nad dostępem do krytycznych surowców.