Czym jest gra go
Popularna, potocznie używana, a zarazem pierwotna nazwa tej gry to yi (弈) lub weiqi (圍棋, czyt. łejći), co dosłownie oznacza „szachy okrążające”. Celem gry jest zajęcie swoimi kamieniami (zwykle gra się białymi i czarnymi) jak największego obszaru planszy. Osiąga się to przez obezwładnienie przeciwnika, a konkretnie takie otoczenie poszczególnych jego kamieni, które pozbawi je wpływu na rozgrywkę – właśnie to, a nie zbicie inną figurą powoduje ich usunięcie z planszy. Choć podstawowe zasady gry są banalnie proste, to generują niesamowite wręcz bogactwo potencjalnych sytuacji. Opanowanie taktycznych i strategicznych niuansów gry wymaga – ale też jest nauką – koncentracji, zarządzania, umiejętności przewidywania i zdolności całościowej oceny sytuacji.
Od starożytności ta cecha gry Go była dostrzegana i niezwykle ceniona, gdyż uczyła uniwersalnych prawidłowości funkcjonujących w obfitujących w konflikty stosunkach społecznych. Rozwijanie swoich zdolności intelektualnych za pomocą gry w Go przekładało się na praktyczne umiejętności dowodzenia wojskami, co, bardziej niż na Zachodzie, oznacza przechytrzanie przeciwnika. Była też jednym z czterech ulubionych rozrywek chińskich erudytów, obok gry na instrumencie guqin, kaligrafii i malarstwa. Qin-qi-shu-hua 琴棋書畫 to cztery aktywności chińskiego uczonego-intelektualisty, chińskiej wersji człowieka renesansu.
