Romanizacje, pinyin i alfabety fonetyczne

Transkrypcje, pinyin i alfabety fonetyczne

Inne romanizacje, np. system Wade-Giles'a były i są powszechnie używane, zwłaszcza w literaturze amerykańskiej. Ich równoległa koegzystencja powoduje wiele zamieszania i nieporozumień przy pisowni i tłumaczeniu nazw oraz w opracowaniach tekstów starożytnych. Amerykańska Biblioteka Kongresowa już od lat 90-tuch XX wieku stosuje pinyin w katalogowaniu zbiorów.

Zasady dzielenia wyrazów w Pinyinie:

• Zasada ogólna: W tekstach pomija się oznaczenia tonów nad sylabami.
• 1. W nazwach i imionach oddzielamy znaki będące nazwiskiem od tych które są imieniem,

孫中山 – Sun Zhongshan (Sun Jat-sen, przywódca rewolucji Xinhai z 1911 roku

司馬遷- Sīma Qian (Historyk czasów dynsatii Han. Posiadał dwuznakowe nazwisko)

文山大學 Wenshan da xue (uniwersytet Wenshan)

• 2. W wieloznakowych nazwach geograficznych oddzielamy część oznaczającą nazwę właściwą.

北京市 Beijing shi (miasto Beijing)

浙江省 Zhejiang sheng (prowincja Zhejiang)

• 3. W nazwach plemion, grup społecznych i wyznaniowych (najczęściej) oddzielamy nazwę właściwą.

基督徒 Jidu tu (Chrześcijanin)

客家話 Kejia hua (dialekt Hakka)

阿美族 Amei zu (plemię Amei)

• 4. Apostrof wstawiamy między sylaby, które mogłyby prowadzić do więcej niż jedna interpretacji:

長安市 Chang'an shi (miasto Chang'an; możliwe błędne odczytanie: chan gan)

• 5. Z dużej litery piszemy:
  – nazwę własną
  – pierwszy wyraz tytułu
  – pierwszy wyraz w nazwie firmy
  – każdy oddzielnie pisany wyraz nazwy geograficznej
• 6. Inne znaki specjalne:

- tzw. punkt środkowy spotykany pomiędzy imieniem i nazwiskiem przetranskrybowanym na język chiński

- ü – dźwięk nie występujący w języku polskim, wymowa zbliżona do niemieckiego u umlaut,

Tabela konwersji Pinyin – Wade-Giles – Zhuyin